Alanya Kale Yolunda Selin ile Efsanevi Bir Akşam

Alanya, Antalya’nın en çekici tatil merkezlerinden biri. Gündüzleri altın kumsalları, turkuaz denizi ve tarihi kaleleriyle insanı büyülerken, akşamları başka bir sihre bürünüyor. İşte böyle bir akşamda, Selin ile tanıştım. Selin, Alanya’nın kale yolunda dolaşan, kurgusal bir karakterdi. Onunla geçirdiğim uzun ve efsanevi bir akşam, bu ilçeyi benim için bir tatil noktasından çok daha fazlasına dönüştürdü ve Alanya’nın yalnızca bir yer değil, bir efsane olduğunu anlamamı sağladı.

Her şey bir ilkbahar akşamı başladı. Alanya’ya kısa bir kaçamak için gelmiştim. Gündüzleri sahilde vakit geçirmiş, Alanya Kalesi’ni gezmiş ve ilçenin tarihi dokusunu hissetmiştim. Ancak güneş battığında, içimde bir keşif arzusu uyandı; Alanya’nın akşam ruhunu yaşamak istiyordum. Hafif bir ceket giyip dışarı çıktım. Kale yolu, loş sokak lambalarıyla aydınlanıyordu; rüzgar, denizin kokusunu tepelere taşıyordu. Kale yolunda yürürken, Selin’i fark ettim. Bordo bir şal omuzlarında, elinde küçük bir harita ile bir taş duvara yaslanmıştı. Sanki Alanya’nın tarihi onunla canlanıyordu.

“Haritayla neyi arıyorsun?” diye sordum, yanına yaklaşırken. Selin başını çevirdi ve gülümseyerek, “Belki bir yolu, belki de bir efsaneyi,” dedi. Sesinde hem bir dinginlik hem de bir merak uyandıran ton vardı. “Ben Selin,” diye ekledi ve bana elini uzattı. Elini sıkarken, onunla geçireceğim saatlerin özel olacağını hissettim. Selin, Alanya’da escort olarak biliniyordu, ama bu tanım onun ruhunu yansıtmazdı. O, bu ilçenin kale yoluna gizem katan, insanlara hem rehberlik hem de enerji sunan biriydi.

“Alanya’yı bir efsane gibi keşfetmek ister misin?” diye sordu. “Evet, ama sıradan bir tur değil,” dedim. Selin gözlerini parlatıp, “O zaman tam yerindesin,” diyerek beni yanına çağırdı. Böylece efsanevi bir akşam serüvenine adım attık. İlk olarak, Alanya’nın kale yolunda yürüdük. Selin, bana bu yolun tarihini anlattı. “Burası eskiden kralların ve şövalyelerin geçtiği bir yermiş,” dedi. “Akşamları fenerler yakılır, kaleye haberler taşınır, hikayeler paylaşılırmış. Şimdi ise o hikayeler taşlarda saklı.” Onun anlatımı, yolun sessizliğini bir efsaneye çeviriyordu.

Yürüyüşümüz sırasında, Selin bana Alanya’nın akşam büyüsünden bahsetti. “Bu ilçenin ruhu akşamları uyanır,” dedi. “İnsanlar buraya gelir; bazıları huzur arar, bazıları bir macera peşinde koşar. Ben ise onların akşamlarına bir efsane katıyorum.” Bu sözleri, onun neden bu kadar özel olduğunu açıklıyordu. Selin, sadece bir escort değil, Alanya’nın kale yoluna hayat veren bir ruhtu. Onunla geçirdiğim her an, bu ilçenin başka bir yönünü açığa vuruyordu.

Bir süre sonra, kale yolundan sapıp Alanya’nın dar sokaklarına girdik. Selin, “Burası ilçenin gizli hazinesi,” dedi ve beni eski bir gözetleme kulesinin yanına götürdü. Kulenin taşları yıpranmıştı, ama akşam ışıkları ona gizemli bir hava katıyordu. “Sence insanlar neden böyle yerlere gelir?” diye sordu. “Belki tarih kokusu için,” dedim. Selin başını salladı ve “Evet, ama bazen de bir efsanenin parçası olmak için,” diye ekledi. Bu sözüyle, o anın büyüsünü hissettirdi. Selin’in yanında, Alanya’nın serin akşamı bile sıcacık ve enerjik geliyordu.

Gece ilerledikçe, Selin beni Alanya’nın az bilinen köşelerine götürdü. Bir ara, kale duvarlarının altındaki bir seyir noktasına vardık. “Burası benim efsane köşem,” dedi ve beni taş bir platforma oturttu. Aşağıda liman ışıkları parlıyor, deniz dalgalarıyla dans ediyordu. “Kale sana ne anlatır?” diye sordu. “Sanırım geçmişi,” dedim. Selin gülümsedi ve “Bana ise bir efsaneyi,” dedi. Onun bu cevabı, o anın gizemini artırdı. Selin, çantasından çıkardığı haritayı açtı ve “Bu yollar, Alanya’nın hikayelerini saklar,” dedi. Haritadaki çizgiler, sanki bir hazine avının ipuçları gibiydi.

Yolculuğumuz devam ederken, Selin’in enerjisi beni büyülemeye devam ediyordu. Bir süre sonra, kale yolunun en yüksek noktasına vardık. Buradan, Alanya’nın limanı, kumsalları ve ışıkları birleşip muhteşem bir manzara sunuyordu. “Alanya’nın efsanesi burada yazılır,” dedi Selin ve yanımda durup manzarayı izledi. “Akşamları buradan bakarsan, her ışığın bir kahraman taşıdığını hissedersin.” Haklıydı; manzara, Alanya’nın büyüsünü yansıtıyordu. Selin, “Burada neyi arıyorsun?” diye sordu. “Sanırım bir hikaye,” dedim. Selin, “O zaman bir efsanenin içindesin,” dedi ve çantasından çıkardığı küçük bir termosla nane çayı ikram etti. Çaylarımızı içerken, bana bir efsane anlattı: “Eskiden bu kalede bir prens yaşarmış. Her akşam sevgilisine işaret vermek için fener yakarmış. Bir gün savaşta kaybolmuş, ama bazıları onun ışığını hala gördüğünü söyler.” Efsane, Selin’in anlatımıyla canlandı.

Gece boyunca, Selin ile Alanya’nın her köşesini keşfettik. Bir ara, eski bir liman sokağına vardık. “Burası bir zamanlar çok hareketliymiş,” dedi. “Akşamları balıkçılar toplanır, tekneler hazırlanır, şarkılar söylermiş.” Sokak şimdi sessizdi, ama Selin’in hayal gücüyle doldu. “Şurada bir kaptan oturur, burada ise bir kadın balık ağlarını onarırmış,” dedi. Onun anlatımı, sokağı bir sahneye çevirdi. Bir süre yürüdük ve Selin, bana Alanya’da en çok neyi sevdiğini sordu. “Sanırım kale yolunu,” dedim. Selin, “Ben de insanlarını seviyorum. Onların hayalleri, bu yolları efsanevi kılıyor,” dedi.

Son durağımız, kale yolunun limana bakan bir köşesi oldu. Selin, “Burası Alanya’nın efsane sonu,” dedi ve beni taş bir duvara oturttu. Dalgalar, aşağıda ritmik bir sesle kıyıya vuruyordu; yıldızlar, gökyüzünde parlıyordu. “Alanya’nın sırrı nedir sence?” diye sordum. Selin, “Kalenin ve akşamın birleşimi,” dedi. “Burada her şey bir efsane gibi.” Onun bu cevabı, Alanya’ya olan tutkusunu yansıtıyordu. Bir süre sessizce oturduk; Selin, haritasını elinde tuttu ve rüzgarın sayfalarını çevirmesine izin verdi. “Hayat da böyle değil mi?” dedi. “Bazen yol gösteriyor, bazen sürpriz yapıyor.” Bu düşünceli yanı, beni etkiledi.

Veda vakti geldiğinde, Selin bana son bir şey söyledi: “Alanya’ya bir daha gelirsen, kale yolunda beni bul. Belki yine bir efsaneyi paylaşırız.” Gülümsedim ve “Kesinlikle,” dedim. Selin, bordo şalını omzuna atıp yolun gölgelerinde kaybolurken, ben onunla geçirdiğim efsanevi akşamı düşündüm. O, Alanya’nın kale yolunda bir rehber, bir dost, bir efsaneydi.

Alanya kale yolunda Selin ile geçirdiğim o uzun ve gizemli akşam, bana bu ilçenin sadece bir tatil yeri değil, bir efsane sahnesi olduğunu öğretti. Eğer bir gün Alanya’ya yolunuz düşerse, kale yolunda bordo bir şal arayın. Belki Selin de size eşlik eder ve efsanevi bir akşam boyunca hikayeler anlatır.