Alanya Limanında Yasemin ile Unutulmaz Bir Akşam

Alanya, Antalya’nın en gözde tatil bölgelerinden biri. Gündüzleri kumsalları, kaleleri ve turkuaz deniziyle insanı büyülerken, akşamları bambaşka bir atmosfere bürünüyor. İşte böyle bir akşamda, Yasemin ile tanıştım. Yasemin, Alanya’nın limanında dolaşan, kurgusal bir karakterdi. Onunla geçirdiğim uzun ve unutulmaz bir akşam, bu ilçeyi benim için bir tatil yerinden çok daha ötesine taşıdı ve Alanya’nın sadece bir mekan değil, bir duygu olduğunu anlamamı sağladı.

Her şey bir sonbahar akşamı başladı. Alanya’ya kısa bir tatil için gelmiştim. Gündüzleri Damlataş Mağarası’nı gezmiş, sahilde vakit geçirmiş ve ilçenin tarihi havasını solumuştum. Ancak hava karardığında, içimde bir merak uyandı; Alanya’nın akşam hayatını keşfetmek istiyordum. Hafif bir şal alıp dışarı çıktım. Liman bölgesi canlıydı; tekneler hafifçe sallanıyor, dalgaların sesi rüzgarla birleşiyordu. Liman boyunca yürürken, Yasemin’i fark ettim. Koyu mavi bir elbise giymiş, elinde küçük bir fenerle denize bakıyordu. Sanki Alanya’nın limanı onunla hayat buluyordu.

“Fenerle ne arıyorsun?” diye sordum, yanına yaklaşırken. Yasemin başını çevirdi ve gülümseyerek, “Belki bir ışığı, belki de bir hikayeyi,” dedi. Sesinde hem bir sakinlik hem de bir gizem vardı. “Ben Yasemin,” diye ekledi ve bana elini uzattı. Elini sıkarken, onunla geçireceğim saatlerin farklı olacağını hissettim. Yasemin, Alanya’da escort olarak biliniyordu, ama bu tanım onun özünü yansıtmazdı. O, bu ilçenin limanına ruh katan, insanlara hem yol arkadaşlığı hem de derinlik sunan biriydi.

“Alanya’yı bir hikaye gibi yaşamak ister misin?” diye sordu. “Evet, ama klişe bir tur değil,” dedim. Yasemin gözlerini kıstı ve “O zaman tam yerindesin,” diyerek beni yanına çağırdı. Böylece unutulmaz bir akşam serüvenine adım attık. İlk olarak, Alanya Limanı boyunca yürüdük. Yasemin, bana limanın tarihini anlattı. “Burası eskiden korsanların ve tüccarların buluştuğu bir yermiş,” dedi. “Akşamları gemiler yanaşır, fenerler yakılır, ticaret hikayeleri anlatılırmış. Şimdi ise o hikayeler dalgalarda saklı.” Onun anlatımı, limanın seslerini bir masala çeviriyordu.

Yürüyüşümüz sırasında, Yasemin bana Alanya’nın akşam enerjisinden bahsetti. “Bu ilçenin ruhu akşamları canlanır,” dedi. “İnsanlar buraya gelir; bazıları eğlence arar, bazıları bir anı bırakmak ister. Ben ise onların akşamlarına bir hikaye katıyorum.” Bu sözleri, onun neden bu kadar özel olduğunu gösteriyordu. Yasemin, sadece bir escort değil, Alanya’nın limanına gizem katan bir ruhtu. Onunla geçirdiğim her an, bu ilçenin başka bir katmanını açığa vuruyordu.

Bir süre sonra, limandan ayrılıp Alanya’nın dar sokaklarına daldık. Yasemin, “Burası ilçenin gizli geçmişi,” dedi ve beni eski bir taş evin yanındaki küçük bir avluya götürdü. Avluda loş bir lamba yanıyordu; etraftaki duvarlar, yılların izlerini taşıyordu. “Sence insanlar neden böyle yerlere gelir?” diye sordu. “Belki nostalji için,” dedim. Yasemin başını salladı ve “Evet, ama bazen de bir hikayenin izini sürmek için,” diye ekledi. Bu sözüyle, o anın değerini hissettirdi. Yasemin’in yanında, Alanya’nın serin akşamı bile sıcacık ve çekici geliyordu.

Gece ilerledikçe, Yasemin beni Alanya’nın az bilinen köşelerine götürdü. Bir ara, eski bir tersane kalıntısına vardık. “Burası benim saklı köşem,” dedi ve beni taş bir banka oturttu. Dalgalar, limana hafifçe vuruyordu; fenerlerin ışığı, suya yansıyordu. “Deniz sana ne anlatır?” diye sordu. “Sanırım özgürlüğü,” dedim. Yasemin gülümsedi ve “Bana ise bir gizemi,” dedi. Onun bu cevabı, o anın büyüsünü artırdı. Yasemin, çantasından çıkardığı feneri yere koydu ve “Işık, akşamı tamamlar,” dedi. Fenerin titrek alevi, etrafı gizemli bir hale bürüdü.

Yolculuğumuz devam ederken, Yasemin’in enerjisi beni şaşırtmaya devam ediyordu. Bir süre sonra, Alanya Kalesi’nin altındaki bir seyir noktasına vardık. Buradan, liman ve şehir ışıkları birleşip göz alıcı bir manzara sunuyordu. “Alanya’nın kalbi burada atar,” dedi Yasemin ve yanımda durup manzarayı izledi. “Akşamları buradan bakarsan, her ışığın bir hikaye taşıdığını hissedersin.” Haklıydı; manzara, Alanya’nın büyüsünü yansıtıyordu. Yasemin, “Burada neyi arıyorsun?” diye sordu. “Sanırım bir anı,” dedim. Yasemin, “O zaman bir hikayenin içindesin,” dedi ve çantasından çıkardığı küçük bir termosla bitki çayı ikram etti. Çaylarımızı içerken, bana bir hikaye anlattı: “Eskiden bu limanda bir denizci yaşarmış. Her akşam feneriyle sevgilisini beklermiş. Bir gün denize açılmış ve geri dönmemiş. Bazı akşamlar, burada bir ışık görenler olmuş.” Hikaye, Yasemin’in anlatımıyla hayat buldu.

Gece boyunca, Yasemin ile Alanya’nın her köşesini keşfettik. Bir ara, eski bir balıkçı sokağına vardık. “Burası bir zamanlar çok canlıymış,” dedi. “Akşamları balıkçılar toplanır, ağlarını onarır, kahkahalar atarmış.” Sokak şimdi sessizdi, ama Yasemin’in hayal gücüyle doldu. “Şurada bir kaptan oturur, burada ise bir kadın balık satarmış,” dedi. Onun anlatımı, sokağı bir tiyatro sahnesine çevirdi. Bir süre yürüdük ve Yasemin, bana Alanya’da en çok neyi sevdiğini sordu. “Sanırım limanını,” dedim. Yasemin, “Ben de insanlarını seviyorum. Onların hikayeleri, bu limanı unutulmaz kılıyor,” dedi.

Son durağımız, limanın uç köşesindeki bir kayalık alan oldu. Yasemin, “Burası Alanya’nın gizli sonu,” dedi ve beni kayalara oturttu. Dalgalar, geceye bir ritim katıyordu; yıldızlar, gökyüzünde parlıyordu. “Alanya’nın sırrı nedir sence?” diye sordum. Yasemin, “Limanın ve akşamın dansı,” dedi. “Burada her şey bir hikaye gibi.” Onun bu cevabı, Alanya’ya olan tutkusunu yansıtıyordu. Bir süre sessizce oturduk; Yasemin, fenerini kayalara koydu ve ışığın dalgalara vurmasını izledi. “Hayat da böyle değil mi?” dedi. “Bazen parlıyor, bazen sönüyor.” Bu düşünceli yanı, beni etkiledi.

Veda vakti geldiğinde, Yasemin bana son bir şey söyledi: “Alanya’ya bir daha gelirsen, limanda beni bul. Belki yine bir akşamı paylaşırız.” Gülümsedim ve “Kesinlikle,” dedim. Yasemin, koyu mavi elbisesini düzeltip limanda kaybolurken, ben onunla geçirdiğim unutulmaz akşamı düşündüm. O, Alanya’nın limanında bir rehber, bir dost, bir hikayeciydi.

Alanya limanında Yasemin ile geçirdiğim o uzun ve gizemli akşam, bana bu ilçenin sadece bir tatil yeri değil, bir hikaye sahnesi olduğunu öğretti. Eğer bir gün Alanya’ya yolunuz düşerse, limanda koyu mavi bir elbise arayın. Belki Yasemin de size eşlik eder ve unutulmaz bir akşam boyunca hikayeler anlatır.